Հարսիս ծնողներն ասացին, որ իրենց փոքր աղջիկը ընդունվել Է համալսարան և պետք է ապրի մեր տանը․․․Հարսս քիչ էր, մի հատ
էլ քրոջը պիտի պահենք։Մի քանի տարի առաջ տղաս ծանոթացավ գյուղից մի գեղ եցիկ աղջկա հետ։ Նա սովորում էր մեր քաղաքի
համալսարանում։ Նրանք սիրահարվեցին ու որոշեցին ամուսնանալ։
Իսկ հարսանիքից հետո նրանք տեղափոխվեցին մեզ մոտ ապրելու։ Ես սիրում եմ իմ հարսին, ինչպես իմ սեփական աղջկան։ Աղջի-
կը շատ կիրթ է, պարկեշտ ու շատ է սիրում որդուս։ Բայց նրա ծնողները շատ հետաքրքիր մարդիկ են։Երիտասարդներն ամուսնա-
նալուց և մեզ մոտ տեղափոխվելուց անմի ջապես հետո նրանք հաճախակի հյուրեր դար ձան։Կամ ուզում են տոները մեզ հետ նշել,
կամ քաղաքում են եղել ու որոշել են գալ:
Եվ միշտ նրանց ժամանումը մի քանի օր էր տևում:Բացի այդ, ամեն անգամ,երբ գալիս էին,չգիտես ինչու, իրենց հետ բերում էին կամ
ինչ որ ընկերոջ, կամ բարե կամի։ Ես ոչինչ չէի ասում հարսիս,քանի որ վախենում էի վիրավորել հարսիս։Կարծում էի,որ մի օր կհաս-
կանան: Բայց իրենց վերջին այցելության ժամանակ նրանք գերազանցեցին իրենց և մեզ ասացին հետևյալը.
Շուտով մեր կրտսեր աղջիկը կավա րտի դպրոցը և կգնա քոլեջ, և նա կապրի ձեր տանը: Երբ ես սա լսեցի, զայ րույթից կորցրի ինձ:
Այս անգամ հաստատ որոշեցի, որ դա այ դպես չեմ թողնի ու հարսիս մոր հետ կխ ոսեմ։ Բայց հարսս ինձնից առաջ ընկավ ու ասաց.
Սիրելի՛ ծնողներ, երբ քույրս գա սովորելու, նա ինձ պես կապրի հանրակացարանում։
Իմ սկեսուրն ու սկեսրայրը հիանալի մարդիկ են,բայց սա նրանց տունն է: Եվ կածում եմ, որ ճիշտ կլինի, որ քույրս տեղավորվի հան-
րակացարանում: Խնդրում եմ, փակենք այս թեման և ենթադրենք, որ այս խոսակցությունը չի կայացել։ Դրանից հետո նրանք սկսե-
ցին ավելի քիչ այցելել և իրենց ավելի համեստ էին պահում։ Այսպիսին է իմ խելացի հարսիկը: