Մի գործընկերուհի ունեմ, 11 տարվա ամուսնացած է, բայց երեխա չունի․ Որոշեցի հետաքրքրվել, թե ինչու չի մայրանում․․․Երբ գնա-
ցինք նրա տուն սուրճ խմելու,հասկացա իրական պատճառը։Մեր աշխատավայրում մի աղջիկ կա, բոլորից շատ նրա հետ եմ շփվում:
Անահիտը 35 տարեկան է, արդեն 11-12 տարի է, ինչ ամուսնացած է:
Նրանք երկուսով են ապրում, ունեն տուն, մեքենա, աշխատանք: Վերջերս հետաքր քրվեցի, թե ինչու երեխա չեն ունենում: Ինչին Ա-
նահիտը պատասխանեց, որ արդեն ուշ է: Պետք էր ավելի շուտ մայրանալ, իսկ այն ժամանակ դեռ տուն չէին գնել:Ես հայտնեցի կար-
ծիքս՝ ասելով, որ 35-ը ծնող դառնալու համար լավագույն տարիքն է, հատկ ապես նրանց դեպքում, երբ ապահովված են ամեն ինչով:
Ինչու՞ չունենալ գոնե մի երեխա:
Անահիտը հիմա հանգիստ կարող է չաշխատել ու զբաղվել երեխայով:Բայց Անահիտը շարունակ պնդում էր իր ասածը: Իբր երբ երե-
խան գնա մանկապարտեզ, ինքը արդեն շատ մեծ կլինի, ու բոլո րը կկարծեն, թե ինքը ոչ թե մայ րիկն է, այլ տատիկը: Ես ասացի, որ
բազմաթիվ կանայք նույնիսկ 40 տարեկանից հետո են ծննդաբերում,բայց չկարողացա փոխել ընկերուհուս կարծիքը:Ինձ թվում է, որ
նրանք կամ չեն կարողանում երեխա ունենալ, կամ էլ ուղղակի հավես չունեն:
Իսկ մի քանի օր առաջ Անահիտն ինձ պիտի որոշ թղթեր տար,ու դրա համար էլ աշխատանքից հետո միասին գնացինք նրանց տուն:
Զարմացա, երբ այնտեղ 4 կատու տեսա: Անահիտը՝ տուն մտնելուն պես, գրկեց ու սկսեց համբուրել կենդանիներին, ու ես մտածեցի,
որքան լավ կլիներ,եթե դրա փոխարեն երեխա ունենար:Իհարկե հասկանում եմ,որ յուրաքանչյուրն ինքն իր համար ընտրություն կա-
տարելու իրավունք ունի, բայց միևնույնն է, չեմ հասկանում այն մարդկանց, ովքեր չեն ուզում զգալ ծնող լինելու բերկրանքը: